1 december 2018
Februari dit jaar kwam Rose bij ons. Ze was vijf maanden zwanger van haar eerste kind. De Nederlandse vader wilde niets van het kind weten, hij had graag gewild dat ze een abortus had ondergaan. Rose wilde haar baby houden. Nu staat ze er alleen voor, ze moet de (particuliere) kamer uit waar ze verblijft, ze mag daar niet bevallen en een baby krijgen. Ze vindt de bevalling sowieso al erg spannend en om het nog iets ingewikkelder te maken heeft ze een chronische ziekte. Maar Rose is niet alleen een ongedocumenteerde in een moeilijke situatie. Ze is ook een sterke optimistische dertiger die wel eerder met een moeilijke situatie heeft gedeald.
Rose is afkomstig uit Ghana, een land dat te boek staat als een veilig land. De gemeente Amsterdam wil ASKV niet betalen voor juridische hulp aan mensen uit veilige landen. Gelukkig kunnen we dankzij fondsen en donateurs zelfstandige keuzes maken. Zwangere vrouwen hebben het recht om vanaf zes weken voor hun bevalling, tot zes weken er na, in een asielzoekerscentrum te verblijven. In deze periode hebben ze ook een zorgverzekering. Na veelvuldig contact met de Immigratiedienst en de Centrale Opvang Asielzoekers kon Rose in mei naar een asielzoekerscentrum. In juni belde ze dat de bevalling van haar dochter goed is gegaan.
Vorige week kwam Rose bij ons, met een goedlachse baby. Ze vertelde dat zowel zij als haar advocaat contact hebben gezocht met de vader. Uiteindelijk konden de vader, tante en oma de aanblik van de prachtige baby niet weerstaan en hebben ze de baby in hun armen gesloten. Praktische dingen als het kopen van luiers en minstens zo belangrijk, de erkenning van de baby, zijn geregeld. Daardoor heeft de baby nu officieel een Nederlandse vader en de Nederlandse nationaliteit. Rose zal zeer waarschijnlijk binnenkort ook een verblijfsvergunning krijgen. Ze heeft al een sticker in haar paspoort dat ze mag werken.