19 april 2016
In 2010 begon ik bij het juridisch team van het ASKV/Steunpunt Vluchtelingen en een van de eerste cliënten die ik kreeg was Z, een heel lieve vrouw uit Kameroen die met haar jonge dochter T. uit het AZC op straat was gezet.
Ze had in 2003 asiel aangevraagd omdat ze in Kameroen actief was bij de Engelstalige oppositie. T. werd geboren in 2006 nadat Z korte tijd een relatie had met een man uit Togo die inmiddels Nederlander was. Maar omdat hij niet bij de geboorte aanwezig was, mocht hij geen aangifte doen. Ook stond zijn naam niet op de geboorteakte.
Om erkenning te krijgen hebben we als eerste een DNA-test laten doen. Hieruit bleek dat X. inderdaad de vader van T. was. Hierna begon een lang traject via de rechter en een voogd om de geboorteakte aan te passen. Ook moest duidelijk worden hoe vaak T. contact met haar vader heeft, wat ze doen, of ze uitjes maken en wat de rol van haar vader in haar leven is.
Eind 2015 werd erkend dat dochter T. inderdaad vanaf haar geboorte Nederlandse is en ze kreeg een paspoort. Nu kon er een zogeheten verblijf-bij-kind procedure opgestart worden maar Z. moest nog een Kameroens paspoort krijgen. Een week voor de afspraak bij de IND kreeg ze bericht dat ze het paspoort mocht ophalen.
Op 14 april waren we met advocaat Corinne de Klerk bij de IND. Naast alle vooraf ingediende informatie stelde de IND-medewerker een aantal vragen om te toetsen of Z. aan de criteria voldeed. Na 2 uur van spanning kwam opeens het bericht dat de beslisambtenaar de aanvraag onmiddellijk inwilligde.
Na 13 lange jaren en 6 jaren als cliënt van ASKV heeft Z. te horen gekregen dat ze officieel in Nederland mag blijven. Ze kunnen nu eindelijk een nieuwe toekomst beginnen hier. Dochter T. houdt van gymnastiek, dansen en piano spelen, moeder Z. wil graag voor bejaarden zorgen. Iets wat ze al als vrijwilliger wilde doen, maar zonder status mocht dit niet. Ik ben vooral blij dat ze nu aan hun gewone leven kunnen beginnen!
David