De verkiezingsuitslag laat zien dat miljoenen Nederlanders gestemd hebben voor partijen die menselijkheid, rechtvaardigheid en solidariteit willen herstellen. De grote winst van D66 toont dat er een krachtig geluid bestaat: een Nederland dat weigert mensen tot zondebok te maken en gelooft in een samenleving waarin iedereen meetelt. Dat schept hoop, maar ook een verantwoordelijkheid voor D66 en andere constructieve partijen.
De afgelopen kabinetsperiode onder leiding van premier Schoof werd gekenmerkt door maatregelen die mensen zonder verblijfsvergunning verder in de knel brachten. Bij ASKV zagen we dagelijks de gevolgen van dit beleid: mensen durfden geen aangifte te doen bij misbruik of uitbuiting, meden medische zorg uit angst voor registratie en hielden hun kinderen thuis uit vrees voor controle of uitzetting. Opvanglocaties kwamen steeds meer onder druk te staan en hulp aan ongedocumenteerde mensen werd door politici verdacht gemaakt. Wat we zagen, was geen toevallig falen van beleid maar een bewust systeem van uitsluiting.
“De verkiezingsuitslag laat zien dat Nederland op een kruispunt staat,” zegt Erik Rouw, directeur-bestuurder van ASKV. “We zien een brede groep kiezers die menselijkheid en solidariteit wil herstellen. Die stem mag niet genegeerd worden.”
ASKV roept D66 en andere partijen die opkomen voor rechtvaardigheid op om hun verantwoordelijkheid te nemen. Dat begint met echt verantwoordelijkheid te nemen voor een beter Nederland door de asielwetten en de strafbaarstelling van ongedocumenteerde mensen te blokkeren. D66 zit in de positie om een eind te maken aan deze maatregelen die het leven van kwetsbare mensen verder marginaliseert. Die positie schept de verplichting om te werken aan een beleid dat beschermt in plaats van uitsluit, dat uitgaat van vertrouwen en medemenselijkheid in plaats van angst.
“Het is nu aan de redelijke krachten in de politiek om te laten zien dat solidariteit sterker is dan populisme,” zegt Rouw. “Dat beleid niet draait om angst en afweer, maar om bescherming, zorg en perspectief. Een samenleving waarin niemand onzichtbaar hoeft te zijn.”