11 oktober 2016
In beeld: Martin Krasenberg, docent computervaardigheden voor het Project Activering Ongedocumenteerden
Wie ben je?
Martin Krasenberg, ik ben de vader van Jordy (Jordy werkt voor het juridisch team en voor het Project Activering Ongedocumenteerden van ASKV, red).
Hoe ben je hier terecht gekomen?
Ik heb dit soort cursussen in het verleden vaak gedaan. Jordy belde me op en vroeg “pa wil je niet weer eens een computercursus geven?” Het leek me eigenlijk hartstikke leuk. Ik hoorde veel verhalen van Jordy en ik wilde ook graag iets betekenen voor vluchtelingen.
Dit is een basiscursus van 12 lessen. Wat leren de cursisten?
Het is echt heel basic. We zijn begonnen met toetsenbordverkenning en muisbesturing. Dat zijn de primaire voorwaarden. Er zit wel wat niveauverschil in de groep. Sommige mensen konden nog geen letter vinden op het toetsenbord, anderen hadden al wel ervaring met computers. Daarnaast wil ik ze wat applicaties aanleren, zoals word en excel en ik leer ze met windows te werken, zodat ze in ieder geval bestanden kunnen opslaan en verplaatsen, mapjes kunnen maken etc. Dan gaan we nog oefenen met Google, zodat ze goede zoekopdrachten kunnen geven. En dan zijn de 12 lessen alweer voorbij!
Wat kom je tegen?
Taal is een probleem, 4 mensen spreken Nederlands en geen Engels en 4 anderen spreken Engels en geen Nederlands. Sommigen kunnen niet goed lezen, dus we doen alles via de beamer voor, we hebben geen lesmateriaal. De cursisten zijn niet heel pro-actief, ze hebben de mogelijkheid om extra te oefenen op de computers hier, maar daar maken ze eigenlijk geen gebruik van, ze vinden de stof soms ook moeilijk. Deze cursus is ook een goede manier om te kijken hoe we het beste computervaardigheden kunnen aanbieden.
Hoe zijn de studenten, hoe is de sfeer?
Heel leuke mensen. Er wordt veel gelachen. Ze zijn heel dankbaar, soms bijna een beetje nederig, dan durven ze iets niet te vragen, dat hoeft natuurlijk niet.
Wat heb je tot nu toe zelf geleerd?
Ik ben een ouderwetse schoolmeester en ik bereid mijn lessen voor. Ik probeer het allemaal didactisch verantwoord op te bouwen. Maar hier komt daar in de praktijk weinig van terecht, ik heb weinig houvast, dus ik moet elke dag improviseren en dat vind ik wel leuk. Maar ik weet niet of de deelnemers daarbij gebaat zijn. Voor hen is structuur wel belangrijk denk ik!
Ik heb een heel plezierige en leerzame tijd gehad tijdens de 12 bijeenkomsten. Ook het enthousiasme vanuit ASKV en het Wereldhuis om iets voor de doelgroep te kunnen betekenen, sprak mij zeker aan.
Wat is de volgende stap?
Er is een cursus webdesign gepland, maar niet iedereen is daar na deze cursus al klaar voor. Er moet eigenlijk eerst nog meer aan de basisvaardigheden gewerkt worden.